2021 bracht me een belangrijke persoonlijke les
Het einde van het jaar komt in zicht en dat is traditioneel een moment om weer even terug te kijken wat was en te dromen wat zal komen.
En wanneer ik dan terug kijk naar 2021 was het best wel een ok jaar. Ondanks de Corona beperkingen hebben we heel wat leuke dingen kunnen doen. Zowel privé als zakelijk ben ik tevreden dat we een weg heb kunnen creëren tussen alle restricties in. We hebben onder andere van ons domein een pop up vakantie paradijs gemaakt, een oase van rust waar toeristen hun weg vonden omdat ze niet naar het buitenland konden. Meer dan 500 mensen overnachtten in onze weide tussen de paarden in een glamping tipitent of caravan.
Voor reservaties 2022 volg deze link: Logeren met paarden
Maar 2021 bracht me op persoonlijk vlak ook een heel belangrijke les. Zelf ben ik mama van een zoon van 9 jaar en een dochter van 7 jaar. En om eerlijk te zijn, het parcours van het ouderschap liep niet altijd over rode rozen. Al 7 jaar voelt het ouderschap zwaar aan en kijk ik op tegen een onoverwinnelijke berg van (maatschappelijke) verwachtingen. 4 jaar geleden bleek de combinatie van het ouderschap met een fulltime baan voor een werkgever niet langer houdbaar. 4 jaar van professioneel pedagogisch advies en begeleiding volgden tot we midden dit jaar de diagnose kregen dat onze zoon ASS en ADHD heeft.
Het ouderschap voelde aan als een zenuwslopende strijd
Ondanks de diagnose veranderde er niet veel. Ik bleef dagelijks na school een uur emoties reguleren bij onze zoon om vervolgens verder te gaan met een strijd in het huiswerk om zijn technische achterstand bij te werken. Elke dag tussen 16u en 18u een zenuwslopende strijd om hem alle kansen te geven “erbij te horen”, “normaal te zijn”, “mee te kunnen”, “geaccepteerd te worden”, “genoeg te zijn”.
Bij aanvang van het nieuwe schooljaar in september heeft het welgeteld 4 weken geduurd alvorens we als gezin volledig door onze draagkracht zakten. Ik wilde het allerbeste voor onze zoon, maar in de hopeloosheid werd ik mezelf bewust dat ik niet hem maar een klein kind binnen mezelf aan het redden was. In het contact maken met deze pijn ontstond het besef dat Thomas andere hulp nodig had. Op dat moment maakten we de beslissing om hem aangepast onderwijs te gunnen.
En wat volgde was een kind dat weer gelukkig is op school, dat erbij hoort, dat normaal is, dat mee kan, dat geaccepteerd wordt, dat genoeg is.
En wat daarop volgde was een mama die niet meer hoefde te vechten, niet meer hoefde te lijden en die kon starten met leven in plaats van overleven.
Er niet bij horen, niet geaccepteerd worden, niet genoeg zijn
Vanuit deze beweging ontstond de ruimte en de creativiteit om een gloednieuw en uniek coaching programma aan te bieden: “start to live”
Het programma is gemaakt voor mensen die niet meer in rondjes willen blijven draaien, die niet meer willen piekeren en niet meer naar de verwachtingen van anderen willen leven.
Het programma is een combinatie van evidence based coaching technieken (zoals bv ACT) en intuïtieve coaching technieken (coachen met paarden), overgoten met mindfulness oefeningen. Het programma maakt je bewust, laat je jezelf beter begrijpen en meer te leven naar datgene wat echt belangrijk is voor je.
Start to live
