Leven met een open hart
Vorige maand kreeg ik een koekje van eigen deeg…
Ik werd zelf gecoacht in supervisie, door mijn eigen paarden, in mijn eigen praktijk.
Als coach vind ik het bijzonder belangrijk om te blijven werken aan eigen persoonlijke reflectie en groei. Maar ik vind het nog belangrijker om te begrijpen hoe cliënten paardencoaching ervaren. De kok die in zijn eigen restaurant eet, de auteur die zijn eigen boek leest, …
Een betere en kritischere vorm van feedback bestaat wellicht niet.
En wat een ervaring dat het weer was. In opleidingen heb ik vaak een paardencoaching zelf ondergaan, maar deze keer werd ik weer volledig omvergeblazen, verbaasd hoe verfijnd de paarden mijn energie aanvoelen en spiegelen wat er nodig is om de volgende stap te zetten.
De vraag waarmee ik de coaching instapte was:
“Wanneer mensen me kwetsen, pijn doen, wat is er dan nodig om toch in verbinding te blijven zonder mezelf af te sluiten of eindeloos te verdedigen”
De supervisor en ikzelf stappen in de piste waar de paarden staan. We observeren de paarden en intuïtief voel ik aan dat het ene paard “mijn verdedigingsmechanisme” is en het andere paard “het leven”. Het verdedigingsmechanisme duwt me in een hoek van de piste, ik ben volledig ingesloten en kan het andere paard “het leven” niet meer zien. Hoe langer ik er sta, hoe heftiger de beschermer me wil afschermen. Hij gaat zelfs zo hard te keer dat hij “het leven” aanvalt. Er wordt gestampt, gebeten, … het gaat er heftig aan toe. Ik kijk vol verbazing naar het schouwspel en voel dat mijn onderbewustzijn, de metafoor begint te begrijpen.
Daar sta ik dan, in mijn hoekje, in mijn comfortzone, beschermd (maar afgesloten voor “het echte leven”)
De supervisor vraagt of ik een wandeling wil maken met beide paarden, het leven en mijn beschermingsmechanisme. Zoals verwacht vlot deze wandeling niet. Je kan het leven niet vrij bewandelen wanneer je jezelf continue beschermt. Ik begrijp dat ik een keuze moet maken, ofwel in een hoekje zitten, beschermd door mijn coping mechanisme, ofwel het leven bewandelen zonder bescherming, zonder coping. Ik laat de beschermer los en heb de intentie om verder te wandelen met “het leven”.
Alvorens we vertrekken kijkt het paard (de projectie van het leven) me indringend aan. Zachtjes raakt ze met haar neus mijn hart aan. Heel mijn lichaam tintelt, mijn hart bruist, ik voel kriebels in mijn buik, ik word overspoeld door een gevoel van opluchting, bevrijding, vreugde, …
“Leef het leven met een open hart”
Een mooie en waardevolle boodschap van de kudde
Liefs
An Wauters Delighted
Lifecoach en coach met behulp van paarden
Meer weten over coachen met paarden? Check onderstaande link