“Ik weet niet wie ik ben.” Dat is vaak de eerste zin waarmee klanten in een traject stappen bij me, alvorens we duiken in reflectie-oefeningen, alvorens we kijken naar perspectieven, dromen en talenten. En iedereen komt de vraag wel eens tegen in zijn leven, als puber, als adolescent, als ouder, als werknemer. Wie ben ik eigenlijk en welke rol is er weggelegd voor mij?
De mens is een groepsdier
Evolutionair gezien zijn we groepsdieren en systemisch bekeken zijn we altijd een onderdeel van een systeem, van een groter geheel. Een logisch gevolg hiervan is dat onze grootste drijfveer is om erbij te horen. En laat net dat een valkuil zijn voor velen, dat we ons aanpassen om er bij te horen.
Toen 5 weken geleden de lock down in ging, was ik eigenlijk wel “amused” en voelde ik me in mijn nopjes. Het was alsof ik werd bevrijd van maatschappelijke verwachtingen, alsof ik een “jas van moeten” mocht uitdoen. Alle sociale verplichtingen vielen weg, de druk van school voor de kinderen viel weg (we studeren op ons tempo), de werkdruk halveerde…
We kregen zelfs en leuk postkaartje van een nichtje in de bus “iedereen in quarantaine, nu kunnen we onszelf zijn” Ik ben het nog steeds volledig eens met haar.
Maar 5 weken later, toen de “jas van moeten” nog steeds aan de kapstok hing, ontdekte ik een nieuwe jas, niet de jas die ik aandoe om geaccepteerd te worden voor anderen, maar de jas die ik aandoe om geaccepteerd te worden door mezelf, een jas die de perfectionist in ons zeer goed kent. “De kinderen moeten minstens 3 uur huiswerk maken per dag, het huis moet netjes blijven, ik moet een online campagne opstarten, ik moet … ik moet eigenlijk niets”
En wat was dat een mooi leermoment, het moment dat ik ook deze jas uitdeed en hing aan de kapstok langs die andere jas.
Kwetsbaar, naakt, leeg, richtingloos, … ging ik naar onze paarden, uren heb ik er gezeten, gewoon zijn, niets moeten, niets doen,…
"Persoonlijke groei is een illusie"
In 1976 zei Psycholoog en Doktor in de Gestalttherapie, Perls dat mensen hun hele leven wijden aan het worden wie ze denken te moeten zijn in plaats van zichzelf te zijn. Door bewust te zijn van ons eigen organisch zelfreguleringsmechanisme, vindt ons bewustzijn automatisch wat het nodig heeft, zonder ingrijpen van buitenaf.
Na een paar uren daar te zitten bij de paarden, begreep ik exact wat Dr. Perls bedoelde met het feit dat persoonlijke groei een illusie is.
Veilig omringd door de paarden, volledig opgenomen in hun kudde, voelde ik exact wie ik ben. Ik ben een buiten mens, ik kook en eet graag lekker, sport komt op de tweede plaats, ik ben geen perfecte mama en zeker geen krak in het huishouden, ik ben een bewuste ondernemer en geniet van Delighted organisch te laten groeien, ik straal als ik mensen mag herinneren aan hun essentie en hun talenten, ik coach liever intuïtief dan rationeel, coachen met paarden is het liefst wat ik doe, ik ben spiritueel en ik laad mijn energie weer op door alleen te zijn.
En eindelijk, daar op dat enigste moment besefte ik dat ik niets moet doen om te kunnen zijn. Dankjewel Corona!
Liefs
An Wauters Delighted
Reactie plaatsen
Reacties