Met een heel leger zijn we ondertussen, lifecoaches, burnout specialisten, zelfhulpboeken, lezingen en webinars die ons informeren en helpen om innerlijke rust te vinden en nee te zeggen tegen stress. Maar waar komt dit plots vandaan, deze hype die zich de laatste 10 jaar manifesteert?
Een succesvolle onderneming of een goede job, een mooi gezin, een liefdevolle partner, een goed voorkomen of uitstraling, … Het lijken de ingrediënten voor een fijn leven, om te bruisen en te stralen van zelfvertrouwen. Helaas, wanneer ik cliënten ontvang voor een coaching bij de paarden en we duiken in de diepte, stuitten we vaak op een struikelblok die zich vermomd in “verborgen onzekerheid”
Soms vraag ik me af of ik wel een goede coach ben, of coachen echt mijn talent is. Na wat zelfstudie werk begreep ik dat coachen geen talent is maar een vaardigheid. Het is een vaardigheid dat je leert, dat je onder de knie krijgt door de juiste tools in te zetten, door talenten te gebruiken zoals bijvoorbeeld toekomst gericht te zijn, onpartijdig te zijn, empatisch te zijn, door veel te oefenen en er vooral heel veel plezier in te hebben.
“De eerste regel van EHBO: alvorens je hulp aanbiedt aan anderen, breng eerst jezelf in veiligheid!” Deze tip kreeg ik van een inspirerende collega, 3 jaar geleden toen ik de eerste bouwstenen van mijn praktijk aan het leggen was. “Je kan geen andere mensen helpen als je niet goed zorgt voor jezelf.”
“Mijn zelfvertrouwen is gecrasht, mijn denken en voelen zitten niet meer op 1 lijn, ik ben niet meer in staat om nog actie te ondernemen. Ze zeggen dat de paarden de spiegel zijn van de ziel. Kan je me helpen om weer innerlijke rust te vinden mogelijk via een coaching met paarden?”
Vrienden, collega's, familie, ... In ons leven ontmoeten we heel wat mensen waar we een relatie mee opbouwen. Mensen die komen en mensen die gaan. Mensen waar we een fijn gevoel mee hebben en mensen waar we ons minder mee op ons gemak voelen. Mensen die ons upliften en mensen die ons minderwaardig laten voelen.
Deze zomer stond ik tijdens een van mijn mindfulness sessies met een groepje in onze paardenweide. De kudde was vrij onstuimig omdat we pas een jonge merrie bij hadden gekocht. De paarden waren onrustig, de jarenlange vaste rangorde werd open getrokken. Er werd gesteigerd, geschopt, zelfs gebeten. Even twijfelde ik of de veiligheid voor de klanten (die in het midden van het geweld stonden) gegarandeerd kon blijven, tot plots de sfeer veranderde na de eerste mindfulness opdracht. Ik vroeg aan de groep om de rust in zichzelf te ontdekken, geen aandacht te geven aan stresserende gedachten, om rustig te blijven ademen en te gronden. Na enkele seconden stopten de paarden hun gevecht, ze werden rustig en maakten aansluiting op de rust die wij, als groep uitstraalde.
18 januari, Blue Monday, officieel de meest deprimerende dag. We hebben het helemaal gehad met die donkere dagen en de vakantie duurt nog zo lang. Onze goede voornemens zijn al lang vergeten en weer ingenomen door oude slechte gewoonten. En net daar wil ik het graag over hebben in deze blog, over hoe je erin slaagt om een goed voornemen te laten slagen, om echt verandering te boeken.
21 december, de dag dat het noordelijk halfrond zich weer kantelt richting de zon, het moment dat de dagen weer langer worden. Wellicht niet toevallig dat we in deze periode van het jaar een boom in huis halen en vol met lichtjes hangen. De nood om te connecteren met de natuur (op voorwaarde dat je niet kiest voor een plastieke boom) en de behoefte aan licht, aan vitamine D, aan warmte en gezelligheid.
Vorige maand belde een dame me op. Van de dokter had ze de diagnose burn-out gekregen, echter na 3 weken zieken verlof, had ze het gevoel dat ze nog dieper zat als voorheen. Alsof je gecrasht bent met een auto, deze auto in de garage zet met een deken erover en ervan uit gaat dat de auto is gerepareerd 3 weken later.
