Blog An Wauters Delighted

Het einde van het jaar komt in zicht en dat is traditioneel een moment om weer even terug te kijken wat was en te dromen wat zal komen.

Lifecoaching is een vorm van coaching die de laatste jaren erg populair is geworden. Logisch als je kijkt naar de maatschappij waar we vandaag in leven. Het aanbod waar we vandaag uit kunnen kiezen is exponentieel gegroeid ten opzichte van 50 jaar geleden, en dat op alle vlakken.

Een collega van me had dit weekend een paarden coaching gedaan. Ze was vol lof en vertelde dat het "mindblowing" was. Er waren heel wat puzzelstukjes voor haar op hun plaats gevallen. Het triggerde me maar ik kan me er helemaal niets bij voorstellen. Wat houdt zo een paarden coaching in?

“Ik weet niet wie ik ben.” Dat is vaak de eerste zin waarmee klanten in een traject stappen bij me, alvorens we duiken in reflectie-oefeningen, alvorens we kijken naar perspectieven, dromen en talenten. En iedereen komt de vraag wel eens tegen in zijn leven, als puber, als adolescent, als ouder, als werknemer. Wie ben ik eigenlijk en welke rol is er weggelegd voor mij?

Vanmorgen werd ik wakker met hoofdpijn, een knoop in mijn maag en gespannen bovenbenen. Ondanks dat we de laatste weken eigenlijk wel een leuke tijd hebben gehad ( een fietstochtje door het bloesemrijke Haspengouw, extra tijd om paard te rijden, fijne gezinstijd, …) blijkt dat mijn lichaam aangeeft dat ik last heb van stress.

Vrienden, collega's, familie, ... In ons leven ontmoeten we heel wat mensen waar we een relatie mee opbouwen. Mensen die komen en mensen die gaan. Mensen waar we een fijn gevoel mee hebben en mensen waar we ons minder mee op ons gemak voelen. Mensen die ons upliften en mensen die ons minderwaardig laten voelen. 

Het is ondertussen 15 jaar geleden dat ik de kans kreeg om een hengst te mogen temmen, een hengst die we zelf hadden gekweekt.

Wanneer klanten bij mij in coaching komen, komen ze meestal rechtstreeks van hun werk of zijn ze voor een uurtje kunnen ontsnappen aan de hectiek van de dag: een to do lijstje in hun hoofd, zorgen over de toekomst en pijn uit het verleden. Gedachten spinnen rond in hun hoofd, ze zien er bedrukt en gehaast uit.

In 2019 wordt het aantal diagnoses op burn-out geschat op 28.000 werknemers. 30% hiervan zal langer dan 1 jaar afwezig zijn van het werk wat zorgt voor een maatschappelijke kost van 2 miljard euro. 1 op de 5 werknemers loopt risico op een burnout. Forse cijfers die we niet meer kunnen negeren en waar we een maatschappelijke verantwoordelijkheid voor mogen nemen.

Als loopbaancoach en stress & burnout coach kom ik vaak mensen tegen die na 10 of 20 jaar kei hard werken in volle toewijding er plots volledig geen zin meer in hebben. Hun lichaam functioneert niet meer, hun zingeving is volledig verdwenen, hun motivatie is ver zoek, … Het grootste gevaar van zo een “shut down” is dat je het niet ziet of voelt aankomen. Het is alsof je op een autostrade aan het rijden bent en plots tegen een muur aan knalt, zonder waarschuwing.

Iedereen krijgt al eens een tegenwind te verduren, een contract dat we niet binnenhalen, een promotie die we mislopen, een sportwedstrijd die we verliezen, een ruzie,… Het laat ons even stilstaan en met wilskracht gaan we weer veerkrachtig verder.

De dagen worden korter, we ontvangen minder natuurlijk licht, het wordt kouder buiten en de dieren bereiden zich voor op hun winterslaap. De natuur trekt zich terug en brengt zijn energie naar een lagere frequentie.

Vorige week mocht ik nog eens een bedrijfspresentatie van delighted doen! Net 2.5 jaar na de lancering van de onderneming. Zo een moment is altijd leuk om weer eens terug te kijken van waar we komen, waar we staan en waar we naar toegaan.

Even heel bewust de tijd nemen voor jezelf, om tot rust te komen, om te verbinden met jezelf, met de omgeving, met de andere. Speciaal voor dat moment stelde Eef Wouters van Bee at Den hof twee  unieke thee’s samen voor de coaching praktijk en de B&B.

Ingrediënten:

Met een heel leger zijn we ondertussen, lifecoaches, burnout specialisten, zelfhulpboeken, lezingen en webinars die ons informeren en helpen om innerlijke rust te vinden en nee te zeggen tegen stress. Maar waar komt dit plots vandaan, deze hype die zich de laatste 10 jaar manifesteert?

Een succesvolle onderneming of een goede job, een mooi gezin, een liefdevolle partner, een goed voorkomen of uitstraling, … Het lijken de ingrediënten voor een fijn leven, om te bruisen en te stralen van zelfvertrouwen. Helaas, wanneer ik cliënten ontvang voor een coaching bij de paarden en we duiken in de diepte, stuitten we vaak op een struikelblok die zich vermomd in “verborgen onzekerheid”

Soms vraag ik me af of ik wel een goede coach ben, of coachen echt mijn talent is. Na wat zelfstudie werk begreep ik dat coachen geen talent is maar een vaardigheid. Het is een vaardigheid dat je leert, dat je onder de knie krijgt door de juiste tools in te zetten, door talenten te gebruiken zoals bijvoorbeeld toekomst gericht te zijn, onpartijdig te zijn, empatisch te zijn, door veel te oefenen en er vooral heel veel plezier in te hebben.

“De eerste regel van EHBO: alvorens je hulp aanbiedt aan anderen, breng eerst jezelf in veiligheid!” Deze tip kreeg ik van een inspirerende collega, 3 jaar geleden toen ik de eerste bouwstenen van mijn praktijk aan het leggen was. “Je kan geen andere mensen helpen als je niet goed zorgt voor jezelf.”

“Mijn zelfvertrouwen is gecrasht, mijn denken en voelen zitten niet meer op 1 lijn, ik ben niet meer in staat om nog actie te ondernemen. Ze zeggen dat de paarden de spiegel zijn van de ziel. Kan je me helpen om weer innerlijke rust te vinden mogelijk via een coaching met paarden?”

Vrienden, collega's, familie, ... In ons leven ontmoeten we heel wat mensen waar we een relatie mee opbouwen. Mensen die komen en mensen die gaan. Mensen waar we een fijn gevoel mee hebben en mensen waar we ons minder mee op ons gemak voelen. Mensen die ons upliften en mensen die ons minderwaardig laten voelen. 

Deze zomer stond ik tijdens een van mijn mindfulness sessies met een groepje in onze paardenweide. De kudde was vrij onstuimig omdat we pas een jonge merrie bij hadden gekocht. De paarden waren onrustig, de jarenlange vaste rangorde werd open getrokken. Er werd gesteigerd, geschopt, zelfs gebeten. Even twijfelde ik of de veiligheid voor de klanten (die in het midden van het geweld stonden) gegarandeerd kon blijven, tot plots de sfeer veranderde na de eerste mindfulness opdracht. Ik vroeg aan de groep om de rust in zichzelf te ontdekken, geen aandacht te geven aan stresserende gedachten, om rustig te blijven ademen en te gronden. Na enkele seconden stopten de paarden hun gevecht, ze werden rustig en maakten aansluiting op de rust die wij, als groep uitstraalde.

18 januari, Blue Monday, officieel de meest deprimerende dag. We hebben het helemaal gehad met die donkere dagen en de vakantie duurt nog zo lang. Onze goede voornemens zijn al lang vergeten en weer ingenomen door oude slechte gewoonten. En net daar wil ik het graag over hebben in deze blog, over hoe je erin slaagt om een goed voornemen te laten slagen, om echt verandering te boeken.

21 december, de dag dat het noordelijk halfrond zich weer kantelt richting de zon, het moment dat de dagen weer langer worden. Wellicht niet toevallig dat we in deze periode van het jaar een boom in huis halen en vol met lichtjes hangen. De nood om te connecteren met de natuur (op voorwaarde dat je niet kiest voor een plastieke boom) en de behoefte aan licht, aan vitamine D, aan warmte en gezelligheid.

Vorige maand belde een dame me op. Van de dokter had ze de diagnose burn-out gekregen, echter na 3 weken zieken verlof, had ze het gevoel dat ze nog dieper zat als voorheen. Alsof je gecrasht bent met een auto, deze auto in de garage zet met een deken erover en ervan uit gaat dat de auto is gerepareerd 3 weken later.